وینس استاپلز در آهنگ آغازین آلبوم خود با عنوان ، می گوید: “من یک پسر واقعی ساحلی هستم.” زایمان مرده او و مشاهدات صریح تربیت ناآرامش در نورث لانگ بیچ ، کالیفرنیا ، با یک ضربه مبهم و تابستانی همراه است.

تضادهای خلع سلاح مانند این در اکثر آلبوم چهارم استودیویی رپ نفوذ می کند ، که تولید خلق و خو ، ضعیف تولید کننده رپ Kenny Beats را با داستان پردازی بدون حاشیه و یک خط مستهجن جفت می کند (“این خلا ها را پر کنید یا بانک من را پر کنید” ، بعدا Staples را تف می کند) . مادربزرگش با interlud های مادرش صحبت می کند و در مورد مسائل عصبانیت او صحبت می کند ، و یک دوست قدیمی با بازگو کردن یک داستان تیره و مهم از یک مهمانی که به خشونت تبدیل می شود ، استپلز قند تجربیات خود را پوشش نمی دهد ، اما همچنین آنها را بزرگ نمی کند.

Staples از ملودی های پیچیده جعبه موسیقی “Trippin” گرفته تا “Take Me Home” با اجرای پاپ (با حضور Fousheé ، خواننده آلت روح TikTok) ، عمدا یکنواخت است. نمونه های تاب خورده احساس بی حالی و دور بودن دارند ، گویی از طریق لنز تار به چیزی نگاه می کنند. خاطرات وینس در مورد دوران کودکی با دوستان خود که اکنون “در زیر زمین” هستند ، یادآوری می کند ، در عین حال ، شنوندگان را به “موج سواری من” دعوت می کند.

در جای دیگر ، Imaabs تهیه کننده شیلیایی اولین سبک ژانر خود را رونمایی کرد ، Koreless تهیه کننده ولزی اولین اکران خود را در شش سال گذشته رها کرد و EP جدید Hasani ، هنرمند بزرگ شده در گامبیا ، بسیار هیجان انگیز است.